شعر اندوهناک شب نیما یوشیج

هنگام شب که سایه ی هر چیز زیر و روست – اندوهناک شب

  • هنگام شب که سایه ی هر چیز زیر و روست – شعر اندوهناک شب نیما یوشیج

     

    هنگام شب که سایه ی هر چیز زیر و روست

    دریای منفلب

    در موج خود فروست

    هر سایه ای رمیده به کنجی خزیده است

    سوی شتابهای گریزندگان موج

    بنهفته سایه ای

    سر بر کشیده ز راهی.

    این سایه، از رهش

    بر سایه های دیگر ساحل نگاه نیست.

    او را، اگرچه پیدا یک جایگاه نیست،

    با هر شتاب موجش باشد شتابها.

    او می شکافد این ره را کاندران

    بس سایه اند گریزان.

    خم می شود به ساحل آشوب.

    او انحنای این تن خشک است از فلج.

    آنجا، میان دورترین سایه های دور،

    جا می گزیند

    دیده به ره نهفته نشیند.

    در این زمان

    بر سوی مانده های ساحل خاموش

    موجی شکسته می کند آرام تر عبور.

    کوبیده موجهای وزین تر

    افکنده موجهای گریزان ز راه دور

    برکرده از درون موج دگر سر.

    او گوش بسته بر سوی موج و از آن نهان

    می کاودش دو چشم.

    آیا به خلوتی که کسی نیستش سکون،

    و اشکال این جهان

    باشند اندران

    لرزان و واژگون،

    شوریدگان این شب تاریک را ره است؟

    آیا کسان که زنده ولی زندگانشان

    از بهر زندگی

    راهی نداده اند،

    وین زندگانی به دیده ی آنان چو مرده اند،

    در خلوت شبان مشوش،

    با زندگان دیگرشان هست زندگی؛

    این راست است، زندگی این سان پلید نیست؟

    پایان این شب

    چیزی بغیر روشن روز سفید نیست،

    و آنجا کسان دیگر هستند کان کسان

    از چشم مردمان

    دارند رخ نهان،

    با حرفهایشان همه مردم نه آشناست؟

    گویند روی ساحل خلوتگهای دور

    ناجور مردمی

    دارند زیست.

    و پوستهای پای آنها

    از زهر خارهای «کراد»

    آزرده نیست.

    آنجا چو موجهای سبک خیز

    آرام و خوش گذشته همه چیز.

    مانند ما طبیعت،

    نگرفته است راه کجی پیش.

    هر جانور

    باشد به میل خود

    بهره ور.

    این گفته ها وبیک در سراسر درست نیست

    در خلوتی چنان هم

    هر دم گل سفید، که مانند روی گل

    بگشاده است روی،

    با شب فسانه گوست.

    مرغ طرب، فتاده به تشویش،

    با رنجهای دگرگون

    هر دم به گفتگوست.

    او باز می کند

    بالی به رنگ خون

    و افسرده می نشیند

    بر سنگ واژگون.

    چون ماه خنده می زند از دور روی موج

    در خرده های خنده ی او یافته ست اوج.

    موجی نحیف تر

    آن سایه ی دویده به ساحل

    گم گشته است و رفته به راهی.

    تنها بجاست بر سر سنگی،

    بر جای او،

    اندوهناک شب.

    موجی رسیده فکر جهان ر به هم زده

    بر هر چه داشت هستی زنگ عدم زده

    اندوهناک شب.

    با موی دلربایش بر جای او

    میلش نه تا که ره سپرد

    هیچش نه یک هوس که بخندد

    تنها بنشسته در کشش این شب دراز

    وز چشم اشک خود سترد

    او از نبود گمشدگان

    افسوس می خورد

    این سهمگین دریده ی موج عبوس را

    افسرده می نگرد.

    در زیر اشک خود همه جا را

    بیند به لزره تن

    پندارد اینکه کار همه سایه ها چو او

    باشد گریستن.

    از هر گنار او

    سنگی گسیخته

    شکلی به ره گریخته

    خاموشهای لرزان،

    مست از نوای او،

    استاده اند حیران.

    خاکستر هوا

    بنشانده جغد را ز بر شاخه های خشک

    و آویخته به سقف سیه عنکبوت رنگ.

    آبان 1319

    قالب شعر: نیمایی

     

    در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

    جستجوی واژه

    لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

    آ

    (حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".

    آ

    هان! هلا! آی!


    مطالب بیشتر در:

    نیما یوشیج

    اشعار نیما یوشیج

     

     

    دیدگاه شما برای شعر اندوهناک شب نیما

    دیدگاه خودتان را در بخش دیدگاه‌ها برای شعر اندوهناک شب نیما یوشیج بنویسید.

    اگر نقد یا پیشنهادی برای سایت دارید، به گوش جان می‌شنویم.

    اگر عکس‌نوشته‌ای با این شعر درست کرده‌اید، در بخش دیدگاه‌ها اضافه کنید تا با نام خودتان منتشر شود.

    پیشنهاد می‌کنیم، این شعر را با صدای خودتان ضبط کنید و در بخش دیدگاه، فایل صدایتان را اضافه کنید تا در سایت منتشر شود.

     

    هنگام شب که سایه هر چیز زیر و روست

    نام این شعر نیما یوشیج اندوهناک شب است اما در بین مردم به هنگام شب که سایه هر چیز زیر و روست  نیز معروف است.

     

    برای ورود به اینستاگرام نیما یوشیج اینجا کلیک کنید

     

    پیشنهاد ویژه برای نیما یوشیج:

     

    شعر صبح نیما یوشیج

    شعر مهتاب نیما یوشیج

    شعر نام بعضی نفرات نیما یوشیج

    شعرداروگ نیما یوشیج

    شعر هست شب نیما یوشیج

     

    کتاب‌های نیما یوشیج:

    مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج

    مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج

    درباره هنر شعر و شاعری نیما یوشیج

    درباره هنر شعر و شاعری نیما یوشیج

    یادداشت های روزانه نیما یوشیج

    یادداشت های روزانه نیما یوشیج

    به مطلب امتیاز دهید!

    میانگین امتیازات ۳ از ۵
    پوریا ‌پلیکان
    Latest posts by پوریا ‌پلیکان (see all)

    دیدگاهتان را بنویسید

    نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *