آموزش‌های ویدیویی

برای ورود به هر بخش، روی تصویر کلیک کنید.

آثار شما:

غربت

غربت غربت بدون تو قدم زدن در کوچه دلتنگی است پیاده روی سکوت رد پای حضورت را نمی بابد ساز پیرمرد دوره گرد ناکوک است و ترانه ی جدایی را می سراید و کافه کنار خیابان که خاطرات با هم بودن را انتظار می کشد . پدرام_صیاد (سکوت) به مطلب[...]

شهریار تنها

شهریار تنها افتاده امروز به یاد شهریار دل۔ شب را سحر میکرد بسی مشکل۔ شاید گریه هایش مرهمی بود۔ شاید میکرد هر از گاهی رها دل۔ افتادم به یاد شهریار این غروب ۔ عمرش رفت ز عمرش چو رود۔ با فکر برگشتن شد بیمارو مریض۔ اخرین شعر را خواند[...]

به ترتیبِ قدِّ تو

به ترتیبِ قدِّ تو باید حسابی از، حسّت نَفَس گرفت دل را پرنده کرد، جانِ قفس گرفت با پیله بد شد و، از میله رد شد و غم نابلد شد و، جایِ هوس گرفت یا لااقل نشست، خود را شکست و دست _ زد بر خیالِ خوب، بویِ هرس[...]

سخت جانی

سخت جانی بسمه اللطیف اگرچه بر لب خود قفلی از ادب دارم گزنده است سخن ها که پشت لب دارم نشسته ام به کناری و انفجار قلم به متن داغ و گدازان شعر شب دارم به آه می وزم و با سرشک می جوشم به کوره دل پر بغض[...]

ارسال اثر

بخوانید:

شعر سیبری پوریا پلیکان

شعر سیبری پوریا پلیکان دست‌های کوچک تو مثل برف لای انگشت‌هایم ذوب می‌شوند چشم‌هایت را نبند وقتی تو را می‌بوسم چشم‌هایت دو دریچه به ماهی‌ست که از لای شاخه‌ها می‌وزد. سفیدیِ چشم‌های تو زمستان است هربار در آغوششان می‌افتم لرز می‌افتد به اندامم. صدای له شدنِ برف‌ها در زیرِ[...]

: زاده ی شعرهای نیما

تازه‌ها

مطرب عشق بگلبانگ طرب
شبی با گلعذاری مست و مخمور
آفتابی است تاج شاهنشاه
خدایگانا تا دیده ام در این کشور
بشنو ای فرزند تا ازین دفتر
چو رفت برباد زدست بیداد
ویرانه کرد چرخ بستان و کاخ ما
ماند در طوفان حیرت همچو نوح
خر سبوی سر دره گوش خم پهلو
آن هفت خطی که برنگارند
گفت آذرباد مهر اسپنتمان
بخوان اسامی و القاب کعبه را یکسر
ولی نعمتا ای که مهر کفت
لاله رنگ رنگ ازو روید
گر آخرین فریب تو ای زندگی نبود – آخرین فریب
در خواب های تیره ی افیونی ام شبی – همزاد
آن در گشوده شد – دو در
دیگر نمانده هیچ به جز وحشت سکوت – دیگر نمانده هیچ
هان ای ونیز من – یاد ونیز
بر گور روزهای سیه بوته های عشق – یاد دوست
شب بیماری ام تا صبح پایید – شب بیمار
شب ها گریختند و تو چون بادهای سرد – تک درخت
گویی سکوت قرن ها بود – ویرانه ی قرون
شب در آفاق تاریک مغرب – برف و خون
بر کشتزارهای خزان دیده ی افق – خوشه های تلخ
آهنگران پیر همه پتک ها به دست – سرود خشم
چون آخرین ستاره ی گمراه آسمان – گمراه
به جز پهنه هایی پر از دود و آتش – طغیان
گر از دیار خدایان آسمان بودم – ملال تلخ
شب ها در آبگینه ی مرداب های سبز – مرداب
چو باز اید شبانگاهان آبی – هوس ها
در مرگ عاشقانه ی نیلوفران صبح – در هرچه هست و نیست
شب در رسید و وحشت آن چشم بی نگاه – چشم ها و دست ها
زانجا که بوسه های تو آن شب شکفت و ریخت – بر گور بوسه ها
زین محبسی که زندگی اش خوانند – ناله ای در سکوت
تو ای چشم سیه با شعله ی خویش – از درون شب
شالوده ی خیالم
نام تلهای کواکب که بود در کف دست
گه گشاید حجاب و گه بندد
در آسمان آبی این چشم ناشناس – در چشم دیگری
بر نثار خاک راهت ای نگار سنگدل
شب ها به کنج خلوت من می گفت – سرگذشت
چشمه در تاریکی شب ، برق می زد – پرده ی ناتمام
گویند مردمان اروپا که کذب و شید
نیمه شبانست و باد سردی از آن دور – یادبودها
کلک تو بارک الله بر ملک و دین گشاده
شب باد پر شکسته – مرگ پرنده
کلید معرفت آنست کاری
ساعتی از نیمه شب گذشت و سیاهی – محبوس
شبح ، کم کم ، قدم آهسته تر کرد – دیوانه

طبقه‌بندی مطالب سایت

آثار شما
آموزش نوشتن
اخبار
ادبیات کودک
- شعر کودک
اوزان شعر فارسی
بیوگرافی شاعران
جعلیات
دانلود آهنگ اجتماعی
دانلود آهنگ احساسی
دانلود آهنگ تنهایی
دانلود آهنگ تیتراژ
دانلود آهنگ جدایی
دانلود آهنگ سیاسی
دانلود آهنگ شاد
دانلود آهنگ عاشقانه
دانلود آهنگ غمگین
دانلود آهنگ فارسی
دسته‌بندی نشده
روانشناسی
شعر امروز
- احمدرضا احمدی
- پوریا پلیکان
شعر بر اساس موضوع
شعر ترکی
شعر جهان
شعر سنتی
شعر صوتی
- دکلمه های صوتی احمد شاملو
شعر کردی
شعر لری
شعر مشروطه
شعر معاصر
عکاسی
- عکاسان جهان
فرهنگ لغات و اصطلاحات
قالب های شعر فارسی
کارگاه شعر
- آموزش وزن شعر
  - آموزش عروض سماعی
- تمرین شعر نوشتن
متن زیبا سنگین آموزنده
مکاتب هنری و ادبی
نامه، مصاحبه و یادداشت
نقاشی
- نقاشان جهان
نقد ادبی
- نقد شعر

شما اینجا هستید: خانه » آثار شما » اشعار شما » زاده ی شعرهای نیما

اشعار شما

زاده ی شعرهای نیما

والله که توخواهر دریا هستی
جذاب ترین دختر دنیاهستی
دیروز مرا به دست طوفان دادند
امروز مراامید فردا هستی
کس نیست دراین شهر که دلبندِ تونیست
این قدر که دلبرانه زیبا هستی
دستِ طلبم به پای نازت نرسد
سروی وچنین بلند وبالا هستی
ده بار نوشته ای که جانانِ توام؟
صدبار نوشته ام که:جانا،هستی!
تاخواب نبینند حسودان دیگر
بگذارببینند که باماهستی
چون باد ازاین شعر گذرخواهی کرد
تو،قافیه ی روز مباداهستی
هرچندغزلوارتورامیخوانند
تو زاده ی شعرهای نیماهستی
شیرین نه وعُذرا نه وحوّا هم نه!
لیلایی ولیلایی ولیلا هستی!