برای صدایش

اکنون میشنوم

از مناره های بلند قطب

یک زنی پاک و زنده

با صدای شاد و صمیمی اش

شعر اذان پاک سحرگاه را

میخواند

او خداییست که بنده را میپرستد

و به عبادت تنش میخواند

و با نگاهش تو را تزکیه میکند

و من

در مسجد وسیع جهان عشق

تکبیر خوان سجده شب

با درختان به نماز می ایستم

به مطلب امتیاز دهید!

میانگین امتیازات ۵ از ۵

Latest posts by هادی مختاری (see all)

← آینه صبحدمان ← وقتی قلم سرنوشت را دارم