نادر نادرپور

تاج خروس های سحر را بریده اند – رستاخیز

تاج خروس های سحر را بریده اند – رستاخیز   تاج خروس های سحر را بریده اند در خاک کرده اند از خاک ، رسته خرمن انبوه لاله ها ای باد ، گوش کن این لاله های خونین فریاد می کشند بیداری ای سحر ؟ آیا هوای دیدن ما داری[...]

نادر نادرپور

هان ای شب وسیع تر از ابر – دعایی در ژرفای شب

هان ای شب وسیع تر از ابر – دعایی در ژرفای شب   هان ، ای شب وسیع تر از ابر در زیر آسمان تو ، یک شاخه ی ستبر چون گردن بریده ی آهو اوراد واپسین را می خواند خون سپید باران زیر گردن بریده روان است آه ای[...]

نادر نادرپور

دریچه باز بود – دریچه ای رو به شب

دریچه باز بود – دریچه ای رو به شب   دریچه باز بود و در صفای شامگاه باغ سلام کاج بود و خنده ی ستاره ها پرسش نسیم از درخت : زنده ای؟ و پاسخ درخت : زنده ام و موج رقص در تن درخت و دست عاشق نسیم و[...]

نادر نادرپور

امسال امسال ، در سکوت خزانی – درخت می گوید

امسال امسال ، در سکوت خزانی – درخت می گوید   امسال امسال ، در سکوت خزانی نغمه ی هیزم شکن به گوش نیامد سایه ی تاریک او به بیشه نیفتاد جاده نلرزید زیر هر قدم او دست دعا خوان من به سوی بهار است پایم در گل نشسته تا[...]

نادر نادرپور

بهار با نفس گرم بادها آمد – خطبه های بهاری

بهار با نفس گرم بادها آمد – خطبه های بهاری   بهار با نفس گرم بادها آمد زمین ، جوانی ازو جست و آسمان از او گلوی خشک درخت چنان فشرده شد از بغض دردناک بلوغ که برگ ، سر بدر آورد چون زبانی از او بنفشه ، بوی سحرگاه[...]

نادر نادرپور

چه شد که ماه مراد از کرانه ای نرسید – بهانه ی دوست

چه شد که ماه مراد از کرانه ای نرسید – بهانه ی دوست   چه شد که ماه مراد از کرانه ای نرسید شبی رسید و حریف شبانه ای نرسید از نکه نام خوشش نقش لوح گردون بود به دست خاک نشینان ، نشانه ای نرسید چگونه ریخت شفق خون[...]

نادر نادرپور

سر کرده در برف غبارآلود پیری – برف و خورشید

سر کرده در برف غبارآلود پیری – برف و خورشید   سر کرده در برف غبارآلود پیری آموخته از کبک ، رسم سر به زیری با او چه خواهم گفت آن روز ؟ با او که خورشیدی جوان است با او که سر بر می کشد چون پیچک تر از[...]

نادر نادرپور

مسی به رنگ شفق بودم – با چراغ سرخ شقایق

مسی به رنگ شفق بودم – با چراغ سرخ شقایق   مسی به رنگ شفق بودم زمان ، سیه شدنم آموخت در امید زدم یک عمر نه در گشاد و نه پاسخ داد در دگر زدنم آموخت چراغ سرخ شقایق را رفیق راه سفر کردم به پیشواز سحر رفتم سحر[...]

نادر نادرپور

پیرمردی که در آن سوی درختان خزان – ای زمین ای گور ای مادر

پیرمردی که در آن سوی درختان خزان – ای زمین ای گور ای مادر   پیرمردی که در آن سوی درختان خزان دیده قدم می زد روح چل سالگی من بود روحی آشفته تر از سایه ی صدها برگ و پراکنده تر از لرزه ی صدها موج روحی آماده ی[...]

نادر نادرپور

آه ای تمام شوکت هستی – از نیمه ای به نیمه ی دیگر

آه ای تمام شوکت هستی – از نیمه ای به نیمه ی دیگر   آه ای تمام شوکت هستی ای شادی بزرگ ای روح جاودانه ی مادینه در ژرفنای ظلمت این شب چون شط روشنایی ، جاری باش ای جامد مذاب ای شکل ناپذیرتر از آتش ای گرمی همیشه صمیمانه[...]

نادر نادرپور

فانوس آرام زیر پنجره می سوخت – از میان چناران

فانوس آرام زیر پنجره می سوخت – از میان چناران   فانوس ، آرام زیر پنجره می سوخت پله ی چوبی به سوی باغ روان بود نجره در شاخه های افرا می خواند زمزمه ی باد ، سرگذشت جهان بود آینه بیدار می شد از نفس شب انده به پیشانی[...]

نادر نادرپور

ساعتی از نیمه شب گذشت و سیاهی – محبوس

ساعتی از نیمه شب گذشت و سیاهی – محبوس   ساعتی از نیمه شب گذشت و سیاهی چهره بر آن میله های پنجره مالید باد شب از زیر طاق سبز درختان سینه کشان در رسید و غمزده نالید سایه ی کمرنگی از سپیدی مهتاب روشنی افکند بر قیافه ی محبوس[...]