هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
پوریا پلیکان، شعر امروز، شعر بر اساس موضوع، شعر سپید، شعر عاشقانه، قالب های شعر فارسی
شعر فرشته پوریا پلیکان
شعر فرشته پوریا پلیکان
چشم‌های زنی در آسمان لبخند می‌زنند
فرشته!
از پله‌ها پایین بیا
آسمانِ شهر عجیب غبار گرفته است
هیچ آیه‌ای از سدِّ غبار عبور نمی‌کند
وَ من چیزی به غروب نمانده‌ام
فرشته، خانه‌ی ما عجیب دلتنگ است
لااقل روی سفره هنوز
کاسه‌ای آب برای خنک شدن
وَ لقمه‌ای نان برای گرما هست
به چه چیزِ آسمان دل بسته‌ای؟!
مگر ماه هم قرص نان می‌شود؟
گیرم قرص ماه، نان بشود
بدون دست‌هایم چه می‌کنی؟
با این دست‌های کوچک
که نمی‌توانی ماه را لقمه کنی
پایین بیا
بند به بند
انگشت به انگشت
سال‌هاست دست‌هایم
از پنجره تا آسمان نردبان شده‌اند
دست‌هایم را بگیر فرشته
دارم پشت پنجره خشک می‌شوم
از مجموعه شعر آن سر این جنازه را بگیر
Instagram & telegram: Pooria_pelican
نبودنت چسبیده است به من
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد
Latest posts by پوریا پلیکان (see all)
- اوزان و بحرهای شعر فارسی - سپتامبر 24, 2023
- اشعار، ترجمه‌ها و نقدهای احمد شاملو - سپتامبر 13, 2023
- اشعار احمد شاملو + بیوگرافی - سپتامبر 10, 2023
