در آ که کران را برچیدم، خاک زمان رفتم آب نگر پاشیدم – شعر تراو سهراب سپهری   در آ که کران را برچیدم، خاک زمان رفتم ، آب نگر پاشیدم در سفالینه چشم، صدبرگ نگه بنشاندم ، بنشستم آیینه شکستم، تا سرشار تو من باشم و من جامه نهادم رشته گسستم زیبایان خندیدند، خواب[…]

 سایه شدم و صدا کردم – شعر تنها باد سهراب سپهری   سایه شدم و صدا کردم کو مرز پریدن ها، دیدن ها؟ کو اوج «نه من», دره‌ی«او»؟ و ندا آمد: لب بسته بپو مرغی رفت، تنها بود، پر شد جام شگفت و ندا آمد: بر تو گوارا باد، تنهایی تنها باد! دستم در کوه[…]

بالارو بالارو بند نگه بشکن، وهم سیه بشکن – شعر تا سهراب سپهری   بالارو بالارو بند نگه بشکن، وهم سیه بشکن آمده ام ، آمده ام، بوی دگر می شنوم ، باد دگر می گذرد روی سرم بید دگر، خورشید دگر شهر تونی ، شهر تونی می شنوی زنگ زمان : قطره چکید از[…]

تاریکی پیچک وار به چپر ها پیچید – شعر هنگامی سهراب سپهری   تاریکی پیچک وار به چپر ها پیچید. به حناها. افراها و هنوز، ما در کشت، در کف داس ما ماندیم، تا در رشته شب از گرد چپر ها وا شد، فردا شد .روز آمد و رفت تاریکی، پیچک وار، به چپر ها[…]

ديشب، لب رود، شيطان زمزمه داشت – شعر لب آب سهراب سپهری   ديشب، لب رود، شيطان زمزمه داشت. شب بود و چراغك بود. شيطان ، تنها، تك بود. باد آمده بود، باران زده بود: شب تر ، گل ها پرپر. بويي نه براه. ناگاه آيينه رود، نقش غمي بنمود: شيطان لب آب. خاك سايه[…]

باز آمدم از چشمه خواب ، کوزه تر در دستم – شعر گراز سهراب سپهری   باز آمدم از چشمه خواب ، کوزه تر در دستم مرغانی می خواندند . نیلوفر وا می شد . کوزه تر بشکستم در بستم و در ایوان تماشای تو بنشستم   پیشنهاد ویژه برای سهراب سپهری: شعر پشت دریاها[…]

آنی بود، درها وا شده بود – شعر بودهی سهراب سپهری   آنی بود، درها وا شده بود. برگی نه ، شاخی نه، باغ فنا شده بود. مرغ مکان خاموش، آن خاموش، این خاموش ،خاموشی گویا شده بود. آن پهنه چه بود: با میشی گرگی همپا شده بود. نقش صدا کم رنگ ، نقش ندا[…]

من سازم بندی آوازم برگیرم بنوازم – شعر شورم را سهراب سپهری   من سازم بندی آوازم برگیرم بنوازم؛ بر تارم زخمه لا می زن راه فنا می زن من دودم؛ می پیچم؛ می لغزم؛ نابودم. می سوزم؛ می سوزم؛ فانوس تمنایم؛ گل کن تو مرا ودرآ . آیینه شدم؛ از روشن و از سایه[…]

از خانه بدر از کوچه برون تنهایی ما سوی خدا می رفت – شعر شیطان هم سهراب سپهری   از خانه بدر از کوچه برون. تنهایی ما سوی خدا می رفت در جاده . درختان سبز. گل ها وا . شیطان نگران : اندیشه رها میرفت خار آمد. و بیابان . و سراب کوه آمد[…]

نه تو می پایی و نه کوه – شعر پاراه سهراب سپهری   نه تو می پایی و نه کوه. میوه این باغ: اندوه، اندوه. گل بتراود غم، تشنه سبویی تو. افتد گل، بویی تو. این پیچک شوق ، آبش ده، سیرابش کن. آن کودک ترس، قصه بخوان، خوابش کن. این لاله هوش ، از[…]

باد آمد در بگشا اندوه خدا آورد – شعر نا سهراب سپهری   باد آمد در بگشا اندوه خدا آورد خانه بروب ، افشان گل ، پیك آمد ، پیك آمد، مژده ز نا آورد آب آمد، آب آمد، از دشت خدایان نیز، گل های سیا آورد ما خفته ، او آمد، خنده شیطان را[…]

آری ما غنچه یک خوابیم – شعر و سهراب سپهری   آری ما غنچه یک خوابیم غنچه خواب؟ آیا می شکفیم؟ یک روزی بی جنبش برگ اینجا ؟ نی در دره مرگ تاریکی تنهایی نی خلوت زیبایی به تماشا چه کسی می آید چه کسی ما را می بوید و به بادی پرپر؟ و فرودی[…]

در جوی زمان در خواب تماشای تو می رویم – شعر نه به سنگ سهراب سپهری   در جوی زمان در خواب تماشای تو می رویم سیمای روان . با شبنم افشان تو می شویم پرهایم پرپر شده ام. چشم نویدم به نگاهی تر شده ام.این سو نه . آن سویم و در آن سوی[…]

بر آبی چین افتاد سیبی به زمین افتاد – شعر شکپوی سهراب سپهری   بر آبی چین افتاد  سیبی به زمین افتاد گامی ماند. زنجره خواند همهمه ای : خندید . بزمی بود . برچیدند خوابی از چشمی بالا رفت. این رهرو تنها رفت . بی ما رفت رشته گسست : من پیچم. من تابم.[…]

سرچشمه رویش هایی، دریایی، پایان تماشایی – شعر هایی سهراب سپهری   سرچشمه رویش هایی، دریایی، پایان تماشایی تو تراویدی: باغ جهان تر شد، دیگر شد صبحی سر زد، مرغی پر زد، یک شاخه شکست : خاموشی هست خوابم برده بود ، خوابی دیدم: تابش آبی در خواب ، لرزش برگی در آب این سو[…]

اینجاست آیید پنجره بگشایید – شعر چند سهراب سپهری   اینجاست آیید پنجره بگشایید . ای من و دگر من ها : صد پرتو من در آب مهتاب – تابنده نگر – بر لرزش برگ – اندیشه من – جاده مرگ آنجا نیلوفرهاست – به بهشت – به خدا درهاست اینجا ایوان . خاموشی هوش[…]

می رویید در جنگل خاموشی رویا بود – شعر پادمه سهراب سپهری   می رویید در جنگل خاموشی رویا بود شبنم بر جا بود درها باز، چشم تماشا باز، چشم تماشا تر و خدا در هر … آیا بود؟ خورشیدی در هر مشت: بام نگه بالا بود می بویید. گل وا بود؟ بوییدن بی ما[…]

تنها به تماشای چه ای – شعر هلا سهراب سپهری   تنها به تماشای چه ای؟ بالا، گل یک روزه نور پایین، تاریکی باد بیهوده مپای ، شب از شاخه نخواهد ریخت، و دریچه خدا روشن نیست از برگ سپهر، شبنم ستارگان خواهد پرید تو خواهی ماند و هراس بزرگ. ستون نگاه، و پیچک غم.[…]

چه گذشت زنبوری پر زد – شعر روانه سهراب سپهری   چه گذشت؟ زنبوری پر زد …‌در پهنه‌ی وهم. این سو ، آن سو، جویای گلی. جویای گلی ، آری ، بی ساقه گلی در پهنه خواب ، نو شابه آن.. اندوه. اندوه نگاه : بیداری چشم، بی برگی دست. نی. سبدی می کن، سفری[…]

تهی بود و نسیمی سیاهی بود و ستاره ای – شعر محراب سهراب سپهری   تهی بود و نسیمی سیاهی بود و ستاره ای هستی بود و زمزمه ای لب بود و نیایشی من بود و تویی نماز و محرابی   در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی[…]

در سرای ما زمزمه ای، در کوچه ما آوازی نیست – شعر ای همه سیماها سهراب سپهری   در سرای ما زمزمه ای، در کوچه ما آوازی نیست شب، گلدان پنجره ما را ربوده است پرده ما، در وحشت نوسان خشکیده است اینجا، ای همه لب ها ! لبخندی ابهام جهان را پهنا می دهد[…]

ایوان تهی است و باغ از یاد مسافر سرشار – شعر در سفر آن سوها سهراب سپهری   ایوان تهی است و باغ از یاد مسافر سرشار در دره آفتاب سر بر گرفته ای کنار بالش تو بید سایه فکن از پادرآمده است دوری تو از آن سوی شقایق دوری در خیرگی بوته ها کو[…]

از تارم فرود آمدم، کنار برکه رسیدم – شعر تارا سهراب سپهری   از تارم فرود آمدم، کنار برکه رسیدم ستاره ای در خواب طلایی ماهیان افتاد. رشته عطری گسست. آب از سایه افسوسی پر شد موجی غم را به لرزش نی ها داد غم را از لرزش نی ها چیدم، به تارم بر آمدم،[…]

آبی بلند را می اندیشم، و هياهوي سبز پايين را – شعر خوابی در هیاهو سهراب سپهری   آبی بلند را می اندیشم، و هياهوي سبز پايين را ترسان از سايه خويش، به ني زار آمده ام تهي بالا را مي ترساند ، و خنجر برگ ها به روان فرو مي رود دشمني كو ،[…]

ای کرانه ما خنده گلی در خواب دست پارو زن ما را بسته است – شعر بیراهه ای در آفتاب سهراب سپهری   ای کرانه ما خنده گلی در خواب دست پارو زن ما را بسته است در پی صبحی بی خورشیدیم با هجوم گل ها چه کنیم؟ جویای شبانه نابیم با شبیخون روزن ها[…]

کوهساران مرا پر کن ای طنین فراموشی – شعر موج نوازشی ای گرداب سهراب سپهری   کوهساران مرا پر کن ای طنین فراموشی نفرین به زیبایی آب تاریک خروشان که هست مرا فرو پیچد و برد تو ناگهان زیبا هستی اندامت گردابی است موج تو اقلیم مرا گرفت تو را یافتم اسمان ها را پی[…]

رویا زدگی شکست: پهنه به سایه فرو بود – شعر تب شیرین سهراب سپهری   رویا زدگی شکست: پهنه به سایه فرو بود زمان پرپر می شد از باغ دیرین، عطری به چشم تو می نشست کنار مکان بودیم. شبنم دیگر سپیده همی بارید. کاسه فضا شکست. در سایه – باران گریستم، و از چشمه[…]

بام را برافكن، و بتاب، كه خرمن تيرگي اينجاست‌ – شعر نزدیک آی سهراب سپهری   بام را برافكن، و بتاب، كه خرمن تيرگي اينجاست‌ بشتاب، درها را بشكن، وهم را دو نيمه كن، كه منم هسته اين بار سياه‌ اندوه مرا بچين كه رسيده است‌ ديری است‌ كه خویش را رنجانده ایم و روزن[…]

نور را پیمودیم دشت طلا را در نوشتیم – شعر نیایش سهراب سپهری   نور را پیمودیم دشت طلا را در نوشتیم افسانه را چیدیم، و پلاسیده فکندیم‌ کنار شنزار ، آفتابی سایه وار ، ما را نواخت‌. درنگی کردیم‌ بر لب رود پهناور رمز رویاها را سر بریدیم ابری رسید ، و ما دیده[…]

دریچه باز قفس بر تازگی باغ ها سرانگیز است – شعر برتر از پرواز سهراب سپهری   دریچه باز قفس بر تازگی باغ ها سرانگیز است اما بال از جنبش رسته است وسوسه چمن ها بیهوده است میان پرنده و پرواز فراموشی بال و پر است در چشم پرنده قطره بینایی است ساقه به بالا[…]