هیچ محصولی در سبد خرید نیست.
پوریا پلیکان، شعر امروز، شعر بر اساس موضوع، شعر سپید، شعر عاشقانه، قالب های شعر فارسی
شعر تابلوهای عریان پوریا پلیکان
شعر تابلوهای عریان پوریا پلیکان
تو در تمام نقاشی‌های مودیلیانی
تو در تمام نقاشی‌های پیکاسو
_ حتی در تابلوی مودیلیانی‌اش _
وَ در تمام نقاشی‌هایی که نقاشانش را نمی‌شناسم
حضور داشته‌ای
مهم نیست تابلوها عریان باشند
یا نباشند
هم عریانی‌ات زیباست
هم بی‌عریانی
زیباییِ تمامِ زنانی
که در یک نقاشی جمع شده‌اند
تویی
اصلا تابلوها پُر باشند:
از گل‌های گوشت‌خوارِ سرخ
دریاهای در حالِ رقص
کوه‌هایی که نوکِ قله‌هایشان
مزه‌ی قند می‌دهد
عصاره‌ی تمام طبیعت تویی
تو را در موزه‌ها گذاشته‌اند
وَ در شیشه‌ها حبس کرده‌اند
موزه‌ها منم
وَ شیشه‌ها قلبِ من
تو آن زنی که چهره‌ی نقاشی شده‌اش
آن طرفِ میز نشسته است
وَ هرچه دستم را دراز می‌کنم
نمی‌رسد به گونه‌اش
زنی که دست‌های نقاشی شده‌اش
سال‌هاست ثابت مانده‌اند
آنقدر که شبیه دو درخت شده‌اند
در آن طرفِ رود
تو آن زنی که موهایش رودخانه شد وُ
به دریا ریخت
همان زنی که چشم‌هایش ستاره شد وُ
به آسمان رفت
گفتم: «این ستاره‌ی من است!»
خوابیده‌ام
وَ به این ستاره _ که مال هیچ‌کس نیست _
به این دو درخت
این رودخانه
به این تابلوی نقاشی فکر می‌کنم
پس کِی به راه می‌افتد این رود؟
ثابت ماندنْ روی آب
تنم را سنگین کرده است
به سنگینی حبابی که بین دو سنگ گیر افتاده
نه می‌ترکد
وَ نه بزرگ می‌شود
مرا به دریا بدهید لطفا.
از مجموعه شعر آن سر این جنازه را بگیر
Instagram & telegram: Pooria_pelican
نبودنت چسبیده است به من
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد
نه مثل چیزی از بیرون
همچون عضوی تازه
که از درون روییده باشد
Latest posts by پوریا پلیکان (see all)
- اوزان و بحرهای شعر فارسی - سپتامبر 24, 2023
- اشعار، ترجمه‌ها و نقدهای احمد شاملو - سپتامبر 13, 2023
- اشعار احمد شاملو + بیوگرافی - سپتامبر 10, 2023
