ذخیره در لیست علاقهمندیشعر گنبد نیما یوشیج
بدیدند جمعی به ره، گنبدی
ز هر سوی دربسته ی مفردی
یکی گفت: شنیده ام من امید
چنین بیضه ها می گذارد سپید
یکی گفت: ز انگشت چرخ برین
نیفتاده باشد نگین بر زمین؟
یکی گفت: دندان ابلیس هست
ندانسته در راه افکنده است
یکی گفت: خم سلیمانی است
یکی گفت: این دام شیطانی است.
یکی گفت: بی سر طلسمی ست این.
یک گفت: معکوس جسمی ست این.
ستاره است – گفت آن یکی- کز سپهر
جدا گشته است این قدر خوب چهر.
بگفت آن که: این تخم چشم کسی ست.
که بد می کند هیچ شرمیش نیست.
ولیکن فقط گنبدی بود، فرد
درون سوی گرم و برون سوی، سرد
جهالت بر آن پرده ای می کشید
خلایق در آن داشت گفت و شنید.
بهمن 1310
قالب شعر: مثنوی
در شعر بالا اگر واژه‌ای برایتان غریب آمد، کافی‌ست در قسمت جستجوی سایت بنویسید: «معنی …»
مطالب بیشتر در:
دیدگاه شما برای شعر گنبد نیما
دیدگاه خودتان را در بخش دیدگاه‌ها برای شعر گنبد نیما یوشیج بنویسید.
اگر نقد یا پیشنهادی برای سایت دارید، به گوش جان می‌شنویم.
اگر عکس‌نوشته‌ای با این شعر درست کرده‌اید، در بخش دیدگاه‌ها اضافه کنید تا با نام خودتان منتشر شود.
پیشنهاد می‌کنیم، این شعر را با صدای خودتان ضبط کنید و در بخش دیدگاه، فایل صدایتان را اضافه کنید تا در سایت منتشر شود.
بدیدند جمعی به ره گنبدی
نام این شعر نیما یوشیج گنبد است اما در بین مردم به بدیدند جمعی به ره گنبدی نیز معروف است.
برای ورود به اینستاگرام نیما یوشیج اینجا کلیک کنید
پیشنهاد ویژه برای نیما یوشیج:
کتاب‌های نیما یوشیج:
مجموعه کامل اشعار نیما یوشیج
درباره هنر شعر و شاعری نیما یوشیج
یادداشت های روزانه نیما یوشیج
- بررسی شعر کودک در شعر نو - آذر 5, 1401
- سمبولیسم اجتماعی در شعر معاصر فارسی - آذر 5, 1401
- نگرشی تطبیقی بر شگردهای طنز در شعر نیما یوشیج و احمد مطر - آذر 5, 1401
