شعر پاسها از شب گذشته است نیما یوشیج
پاسها از شب گذشته است
میهمانان جای را کرده اند خالی دیرگاهی است
میزبان در خانه اش تنها نشسته
در نی آجین جای خود بر ساحل متروک می سوزد اجاق او
اوست مانده. اوست خسته
مانده زندانی به لبهایش
بس فراوان حرفها، اما
با نوای نای خود در این شب تاریک پیوسته
چون سراغ از هیچ زندانی نمی گیرند
میزبان در خانه اش تنها نشسته.
زمستان 1336
قالب شعر: نیمایی
در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.
مطالب بیشتر در:
میهمانان جای را کرده اند خالی دیرگاهی است
شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: «پاسها از شب گذشته است / میهمانان جای را کرده اند خالی دیرگاهی است / میزبان در خانه اش تنها نشسته» آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین نیما یوشیج که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطرها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای نیما یوشیج بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطرهای پایانی یعنی : «با نوای نای خود در این شب تاریک پیوسته / چون سراغ از هیچ زندانی نمی گیرند / میزبان در خانه اش تنها نشسته» از چه سطرهایی استفاده می‌کردید؟
دیدگاه شما برای شعر پاس ها از شب گذشته است نیما یوشیج
دیدگاه خودتان را در بخش دیدگاه‌ها برای شعر پاس ها از شب گذشته است نیما یوشیج بنویسید.
اگر نقد یا پیشنهادی برای سایت دارید، به گوش جان می‌شنویم.
اگر عکس‌نوشته‌ای با این شعر درست کرده‌اید، در بخش دیدگاه‌ها اضافه کنید تا با نام خودتان منتشر شود.
پیشنهاد می‌کنیم، این شعر را با صدای خودتان ضبط کنید و در بخش دیدگاه، فایل صدایتان را اضافه کنید تا در سایت منتشر شود.
برای ورود به اینستاگرام نیما یوشیج اینجا کلیک کنید
پیشنهاد ویژه برای نیما یوشیج:
جز تلاشی برای به بند کشیدنِ سطرها؟
قسم به انتحار
قسم به پوستی
که می‌سوزد وُ مچاله می‌شود
قسم به کارگرانی
که از لوله‌های نفت حلق‌آویز شده‌اند:
«آتش همیشه مهربان نیست»
و من این سطرها را
با طنابی به بند کشیده‌ام
که از دور گلوی کارگران باز کرده‌ام
#پوریا_پلیکان
- من هیچ ندانم که مرا آن‌که سرشت – 43 - می 15, 2023
- جراح – گوشه‌ای از شب پیش - مارس 29, 2023
- و آخرین گلوله‌ای که به او شلیک کردید – آبان 98 - مارس 29, 2023
