ای صفابخش فضای بیچون

شعر ای صفابخش فضای بیچون نیما یوشیج

تو چه اسرار که در برداری

دل تو دفتر ناخوانده بود

بس معما که به دفتر داری

گرچه با ما بنمایی پیکر

آنچنانی که نه پیکر داری!

قرن ها خفته به دامان تواند

قصه ها نادره در سر داری!

گاه از خنده، گل افشان گردی

گاه از گریه، رخان تر داری؟

خون دل خورده ای از دست زمان

دیده زین روست که احمر داری!

صولت و هیبت دارا دیدی

خبر از ملک سکندر داری!

ما به تن خرد و ضعیفیم و نحیف

تو به تن، نیروی دیگر داری!

هر رقم بر زند انگشت زمان

اندر آیینه مصور داری!

آنچه «نیما» کند از زشت و نکو

به نهان نقشی از آن برداری!

12 اسفند 1310

قالب شعر: چهار پاره

در صورتی که در متن بالا، معنای واژه‌ای برایتان ناآشنا می‌آمد، می‌توانید در جعبه‌ی زیر، آن واژه را جستجو کنید تا معنای آن در مقابلش ظاهر شود. بدیهی‌ست که برخی واژه‌ها به همراه پسوند یا پیشوندی در متن ظاهر شده‌اند. شما باید هسته‌ی اصلیِ آن واژه را در جعبه جستجو کنید تا به نزدیک‌ترین پاسخ برسید. اگر واژه‌ای را در فرهنگ لغت پیدا نکردید، در بخش دیدگاه‌ها گزارش دهید. با سپاس از همکاری شما.

جستجوی واژه

لیست واژه‌ها (تعداد کل: 36,098)

آ

(حر.) «آ» یا «الف ممدوده» نخستین حرف از الفبای فارسی ؛ اولین حرف از حروف ابجد، برابر با عدد "۱".

آ

هان! هلا! آی!

مطالب بیشتر در:

نیما یوشیج

اشعار نیما یوشیج

ای صفابخش فضای بیچون

شعری که خواندیم به این شکل شروع شد: « ای صفابخش فضای بیچون / تو چه اسرار که در برداری / دل تو دفتر ناخوانده بود / بس معما که به دفتر داری » آیا با این سطرها برای شروعِ این شعر موافق هستید؟ به نظر شما غیر از این شروع نیز می‌توانستیم شروعِ دیگری داشته باشیم و شعر از چیزی که حالا هست جذاب‌تر و زیباتر باشد؟ به طور یقین نیما یوشیج که از شاعران مهم معاصر ماست دیدگاه و دلایلِ خاص خودش را برای این شروع داشته است، به نظر شما چرا این سطرها را برای شروع شعر انتخاب کرده؟ شما اگر جای نیما یوشیج بودید، این شعر را چگونه شروع می‌کردید؟ و به جای سطرهای پایانی یعنی : « آنچه «نیما» کند از زشت و نکو / به نهان نقشی از آن برداری! » از چه سطرهایی استفاده می‌کردید؟